10 Şubat 2011 Perşembe

Çalışan Anne

Kimseyi üzmek değil aslında niyetim, duygularımı paylaşmak, yazıya dökmek sanırım sadece...Emekli hemşire olan annem ben 5 aylıkken çalışmaya devam etmiş yanılmıyorsam. Hep söyler; sütüm yorgun olduğu için beğenmiyor, içmiyordun diye. Bakıcılarla o zaman tanışmışım ben anlayacağınız ki 80'li yılların başında küçük şehirlerde bakıcı bulmak zormuş hele güvenilir bakıcı bulmak daha da zor. Bana uzun süre bakan Nurten anneannemi hiç unutmam. Hala da görüşüyoruz zaten. Annem hep söyler bana ne kadar iyi baktığını. Ben küçükken genelde anneler çalışmazdı. Herkes evine gittiğinde annelerini yemekleri hazırlamış beklerken bulurlardı. Bizim de bakıcımız ya da anneannemiz, babaannemiz olurdu ama annemiz gibi olmazdı işte. Hiç unutmam ilkokul 4 e giderken annemler bulunduğumuz şehirde bakıcı bulamamışlardı. O zaman, kardeşimle ben  yanlız kalmaya başlamıştık. Kimbilir belkide böyle daha iyi oldu. Şimdi de diyorlar ya çalışan annenin çocuğu sorumluluk sahibi oluyor vs... diye. Bir yazımda daha yazmıştım: O kapının kapanıp annemin işe gittiğini bilmek beni çok üzerdi. Şimdi düşünüyorum hatta etrafımda çalışmakla çalışmamak arasında kalanlara söylüyorum; imkanınız varsa ve çalışmadan da durabilirim diyorsanız belli bir yaşa kadar siz bakın çocuğunuza diye. Bu benim tamamen şahsi fikrim. İyi-kötü tartışılır. Hatta ben de çocuğum olduğunda ona bir süre ben bakmak istiyorum. Dediğim gibi bunları birer not gibi düşmek istedim buraya....(Annem okusa üzülür belki...)

11 yorum:

Kiraz Çekirdeği dedi ki...

Icım buruldu sımdı, ama calısan annenın cocugu da daha ozguvenlı oluyor, ayakları uzerınde durabılıyor...

Meyra dedi ki...

bende senin gibi düşünüyorum çocuğum olursa özellikle 3 yaşa kadar ilk eğitim çok önemli ben büyütmek istiyorum..ama bir yandanda boşamı okudum tabiki çalışıcam hayatta ne olursa olsun diyor iç sesim:) anne olmak zor zanaat vesselam..

Flame dedi ki...

Gözlerim doldu..
E yaram var çünkü..
Gerçi pişman değilim belki maddi olarak eşimin maaşıyla rahatlıkla geçinebilirdik ama çalışmamayı hiç düşünmedim ben...
Şanslıydım aslında!
Kayınvalidem alt katımızda oturduğu için o baktı oğluma..
Benden daha iyi baktı hatta!
Hala da eli üstünde zaten..
2 yaşına kadar emzirdim.. 7 aylıkken işe başladım..
9. aya kadar öğlenleri eve gelip emzirdim..
Oğlum ne düşünüyor bilmiyorum ama annesinin çalışması sanırım onun için bir yara değil..
Yada ben öyle avutuyorum Kendimi Seblacım.
Ben işimi, iş arkadaşlarımı ve çalışmayı seviyorum istersem "ev hanımı" olarak sürdürebilirim yaşamımı ama bunun için yeterince yorulmadım sanırım...

Ama çalışan anne olmak bazen çok zor geliyor :(
Benim patronumda çok anlayışlıydı Alper ne zaman hasta olsa ilgilendim onunla çalışma saatleri de 9 - 17:30 olduğu için çok zorlanmadım ama yine de zor..
Ama bu zorluğu ben seçtim...

Umarım Alper ileride "keşke" demez...

Adsız dedi ki...

Seblacım al benden de o kadar bende aynı düşündeyim.Almanyada bir dönem bakacak bakıcı bulamadıklarından dolayı bizimkilerde beni Türkiyeye yollamışlardı.Hep derim ben çocuğuma kendim bakmak istiyorum diye....

Limon çiçekleri dedi ki...

Çalışan bir anne olarak kelimesi kelimesine katılıyorum sana canım.İçim buruldu.Kızımın 2 yaşındayken ben işe giderken söyledikleri hiç aklımdan çıkmaz:Anne nolur işe gitmesen?dediğinde arabayla onları gezdireceğimizi ve bir araba almak için çalışmak zorunda olduğumuzu söylemiştim.Koşa koşa içerden oyuncak arabasını getirmişti.''Ayabamıs va ya?''(arabamız var ya) çok üzülmüştüm çook..

Bng.U dedi ki...

Doğmamış çocğuma üzüldüm gözümden yaş geldi.. ne garip.. Çünkü hep çalışmak zorunda olduğum muhabbeti evde dolandığı için yarın bir gün anne olursam 3 aylıktan sonra onu nasıl bırakacağımı, en güzel anlarını nasıl geç göreceğimi onun kokusunu nasıl özleyeceğimi düşünüp hep üzülürüm. imkanı olanlar bence de değerlendirmeli ve keşke benim de imkanım olsa..anne olmadan ben böyleysem sonrasını cidden düşünemiyorum.Yoksa benim anne olma zamanım mı geldi:)

Unknown dedi ki...

çalışan annelerin çocukları daha sağlam duruyorlar ama demekki öyle değil miş:)ne bileyim ben çözemedim daha mı iyi kötümü...ama ben ev hanımı olduğum için ve hiç çalışmadığım için o dygu bilemiyorum ...

Kirpikteki Gözyaşı dedi ki...

Üzmek istemedim aslından sizi Kiraz Çekirdeği. Sanırım öyle:))

Aynen öyle Meyra! Anne olmak çok ama çok zor!Umarım istediklerimizi yapabiliriz:))

Sne gerçekten şanslıymışsın Alevcim:))Alper'in çok mutlu olduğuna eminim:))

İnşallah o fırsatı yakalarız Nalancım:))

Merhaba Limon Çiçekleri:) İşte ben tam da bunu diyorum. Umarım unutmuştur o günleri:))

Bengücüm hayatta herşey kısmet;) Ne zaman ne olacağını bilemeyiz. İnş. istediğimiz gibi olur! Bence geşöiş artık zamanı:))

Elçincim sadece tadını çıkar diyorum:))))

Adsız dedi ki...

belli bi yaşa kadar bende kendi çocuğuma kendim bakmayı çok isterim ama şartlar neyi gösterir belli olmaz..

mermaid dedi ki...

4.5 aylık anneyim. tamamen katlıyorum. o yüzden zoru seçtim; evden çalışıyorum. evet yorucu, ama bir anını bile kaçırmıyorum. eğer dediğin gibi mecburiyet yoksa, bu bana da doğru geliyor. ayrıca "işte dinleniyorum ben" diyen anneler de biliyorum.

Adsız dedi ki...

O kadar zor ki gül kokulu bebeğini bırakıp işe gitmek. Kamu da çalışıyorum ben iki oğlum var bebekken zor bırakmak ama şimdi daha zor. İlkokula gidiyorlar. Dönünce sıcacık bir kekle karşılayamıyorum onları. Desleri akşama kalıyor. Sabah birlikte kahvaltı yapmaya çalışıyorum ama okula giderken arkalarından el sallayamıyorum. Onlar beni yolcu ediyorlar. Bazen şikayet ediyorlar ama annem .... 'da çalışıyor diye de gurur duyuyorlar. S. Sedef BOYDAK