Zaman...

Cuma günü liseden arkadaşım Tuba bizdeydi. Kendisi Ankara'da yaşıyor. 1 senedir görüşmemiştik. Görüşsek de bir cafede vs...Uzun uzun konuşamıyorduk. Cuma günü sabaha kadar konuştuk. Konuşacak, paylaşacak çok şey vardı. Evimizi gezdirdim, düğün-nişan fotolarına baktık beraber. Meyvesuyuyla sarhoş olup bol bol güldük. Tuba kuzumla bugünlere nasıl geldiğimizi bilir. "Nasıl bizi evli görmek, evimize gelmek?" dedim. "Ben hemen kanıksadım." dedi. Dün düşündüm de ben gerçekten büyümüşüm! Biz büyümüşüz! Hani size daha önce de demiştim ya ben kendimi üniversiteden yeni mezun olmuş gibi hissediyorum diye. Şimdi büyüdüğümü anlıyorum yavaş yavaş. Ne Tuba eski Tuba ne de ben eski Sebla. Özde aynıyız ama ister istemez değişmişiz. İkimizde çalışan ve ilerlemek isteyen iki genç bayanız, hedeflerimiz var. Ben şimdi evliyim. Birkaç sene sonra bir çocuğum olacak belki...Ama ben o kadar büyük müyüm ki? Ben daha birkaç sene önce vize-final zamanı harıl harıl ders çalışan, tezimi nasıl bitireceğim diye düşünen, mezuniyette ne giysem diye kıyafet arayan, okul bitince ne yapacağım, bir an evvel çalışmaya başlasam diye düşünen genç kız değil miyim? Biz ne zaman büyüdük? Yüzümüzdeki çizgiler ne zaman belirginleşti? Ne zaman olgunlaştık? Tüm soruların cevabı zaman değil mi? Ama o "zaman" ne zaman geçti? Ben hiç anlamadım...

Not:Soldaki ben,sağdaki Tuba...